یک ذهن مُشَبَّک

بیدار شدم، به خواب دیدم خود را

یک ذهن مُشَبَّک

بیدار شدم، به خواب دیدم خود را

این خانه واقعا پوشالی است؟

چهارشنبه/ ۱۲ آبان ۱۳۹۵
"این فیلم واقعا داره علیه آمریکا حرف میزنه؟" 
چندماه قبل بود که سر کلاس زبان درباره House of cards حرف میزدیم و این  سوال اصلی ما بود. یک آدمی مثل من که همه جوره به آمریکا بدبین است، این فیلم را با همه صراحتی که دارد، نمیتواند تبلیغی ضد آمریکا بداند. نمیتوانم ساده انگارانه بگویم یک چنین دم و دستگاهی راه افتاده تا داخل خود آمریکا علیه آن، انهم نه سیستم اجتماعی، سیستم سیاسی اش، حرف بزند و مثلا پشت پرده کاخ سفید را نشان بدهد.
.
چندروز قبل اتفاقی دیدم که شبکه نمایش این فیلم را با دوبله نشان میدهد و تازه فصل دوم هم هست! آنهمه صحنه چطور سانسور شده اند، دیدن دارد البته.
ولی با همه اقبالی که آدمهای فرهیخته طور به فیلم نشان میدهند، من هنوز باور نمیکنم که اصلا کارگردان قصدی برای بد نشان دادن آمریکا داشته باشد. اتفاقا چون فکر‌میکنند همین سیستم روش خوب اداره یک کشور است، ولو با فریب و نیرنگ به اسم وفاداری و الخ به خورد بقیه میدهند. نهایتش میتوان گفت یک چیزی در مایه های "جامعه مصرفی" بودریار است.او هم چون درون همان جامعه مصرفی قرار دارد، از دادن راهکار برای برون رفت از آن ناکام میماند. چاره اش؟ در فیلمی مثل سه گانه "ماتریکس" خلاصه میشود که آنهم عملا به شکست خودش برای بیرون رفتن از این سیستم، اعتراف میکند.
  • ۹۵/۰۸/۱۲
  • ساجده ابراهیمی